Sociale en filantropische projecten

Indien u net als ons getroffen bent door het lot van de Nagorno-Karabach vluchtelingen en hen een nieuwe toekomst wil bieden, dan willen we u graag vragen een schenking te doen, zodat we hen nog beter kunnen helpen.

Dankzij uw bijdrage kunnen we nog extra hulp zenden. U kunt een overschrijving doen op de rekening van het Fonds van de Vrienden van de Boghossianstichting, via de Koning Boudewijnstichting.

Doe een gift via de Koning Boudewijnstichting
Rekeningnummer : BE10 0000 0000 0404
Communicatie : 623/3828/30013

Giften van minstens 40 euro aan de Koning Boudewijnstichting geven recht op een belastingvermindering.

Jean en Albert Boghossian beslisten 400.000 $ uit te trekken voor de actie van de Boghossianstichting ten bate van Libanon. Dit geld moest dienen voor:

• de verdeling van duizenden noodrantsoenen
• de herstelling van scholen
• de toekenning van 80 studiebeurzen ter waarde van 2.000 $

Herstelling van scholen

Aangezien het nieuwe schooljaar vorige zomer voor de deur stond, diende het herstellen van de scholen snel te gaan.
De explosie heeft grote schade aangericht aan de Mesrobian-school die de Boghossianstichting al sinds 1996 steunt. De gebouwen raakten zwaar beschadigd. Zo waren de ruiten gesprongen en waren de muren opengereten.
Een deel van de giften ging naar het opruimen en wederopbouwen van het Onze-Lieve-Vrouw-van-Nazareth College, waarvan de gebouwen enkele weken vóór de start van het nieuwe schooljaar vernield raakten door de explosie. Een ander deel ging naar de scholen Zahrat El-Ihsan, Mont de la Salle en Hripsimiantz.

Toekenning van studiebeurzen

Of ze nu studeren voor kinesitherapeut, verpleegkundige of beheerder, de studenten van bescheiden afkomst zijn de toekomst van Libanon en zullen bijdragen tot de wederopbouw.
De Stichting heeft studiebeurzen toegekend aan 80 studenten van de Sint-Jozef-universiteit en van de Antonine-, Haigazian- en Onze-Lieve-Vrouw-universiteiten. De Sint-Jozef-universiteit, die niet ver van de plaats van de ontploffing ligt, raakte zwaar beschadigd.

Een golf van solidariteit

Na onze oproep tot solidariteit in augustus 2020 hebben de vele giften de slagkracht van onze actie in Beiroet nog aanzienlijk versterkt. Dankzij de bijna 40.000 $ die werden ingezameld, konden we 20 extra studiebeurzen toekennen. Het hele team van de Boghossianstichting, in Brussel en in Beiroet, is diep geraakt door deze opmerkelijke blijk van gulhartigheid.

Beiroet vandaag

Eén jaar na de ontploffing, waarbij 207 doden en meer dan 6.500 gewonden te betreuren vielen, is Beiroet nog altijd niet hersteld van de klap, temeer daar het land met een politieke, economische, sociale en sanitaire crisis kampt.

Indien u net als wij aangegrepen bent door de situatie in Libanon en u het land wil helpen bij de wederopbouw, dan kunt u ook uw steentje bijdragen en een gift doen om onze actie nog meer gewicht te geven, zodat we nog meer studiebeurzen kunnen toekennen.

Draag bij tot de hulp die we zullen bieden, door een storting te doen op de rekening van het Fonds van de Vrienden van de Boghossianstichting, via de Koning Boudewijnstichting.
 

Doe een gift via de Koning Boudewijnstichting
Rekeningnummer : BE10 0000 0000 0404
Communicatie : 019/1760/00021

 
Giften van minstens 40 euro aan de Koning Boudewijnstichting geven recht op een belastingvermindering van 45 % op het gestorte bedrag.

De foto’s tentoongesteld in dit museum zijn te danken aan generaties van jezuïeten. Reeds sinds het begin van de tweede helft van de 19e eeuw was Beiroet, naast Istanbul en Jeruzalem, een van de belangrijkste fotografische centra in de regio. Onder de vele oriëntalisten die naar het Oosten trokken, had je gerenommeerde fotografen, zoals Tancrède Dumas en Félix Bonfils, die zich in Beiroet vestigden. Al snel kregen ze het gezelschap van inheemse fotografen, zoals George Sabounji en de broers Sarrafian. Ook de jezuïetenmissionarissen gaven de fotografie een sterke impuls. Reeds vanaf 1865 namen vader A. Bourquenoud en A. Dutau, gevolgd door tal van anderen, altijd hun fototoestel mee op hun tochten door de Libanese bergen en de Bekaavallei, alsook op hun reizen naar Syrië, Armenië en Egypte.

Dat de jezuïeten zulke enthousiaste fotografen waren, komt vooral omdat ze de fotografie als een volwaardig pedagogisch en documentair middel beschouwden. Als missionarissen gebruikten ze de fotografie voor het verspreiden van hun apostolische boodschap. De jezuïeten staan ook bekend om hun brede interesse voor wetenschappen. Hun foto’s handelen dan ook over zeer uiteenlopende disciplines, zoals de geologie, de epigrafie, de archeologie en de etnografie, zoals blijkt uit de talloze taferelen van het plattelandsleven en de ontroerende portretten van leden van sommige stammen of gemeenschappen. Door de foto’s van de jezuïeten tentoon te stellen, laat het museum ons kennismaken met verschillende decennia van fotografische geschiedenis, archeologische ontdekkingen, etnografische studies en vernuft in dienst van de wetenschap.

In het kader van dit partnerschap werkten de Boghossianstichting en de Oosterse Bibliotheek van Beiroet samen met het Fotografiemuseum van Charleroi. Eind 2014 werd er een tentoonstelling georganiseerd met een selectie werken uit de archieven van de fototheek, over het thema van de volksverhuizingen in het Oosten aan het begin van de 20e eeuw.

De fototeek beperkt zich niet tot het beheer en de exploitatie van het fonds, de ambitie is de collectie verder uit te breiden door aankoop van andere privéverzameling van zowel artistieke als wetenschappelijke aard. Een oproep wordt gericht aan alle eigenaars van zulke collecties!

Dit project werd in verschillende fases uitgebouwd:
• De inrichting van een lokaal met temperatuur- en vochtigheidsregeling, voorzien van alle nodige apparatuur. De Sint-Jozef Universiteit stelde hiervoor een ruimte van zo’n 100 m² ter beschikking, op de benedenverdieping van de Oosterse Bibliotheek
• De conservering van de documenten in zuurvrije kasten, dozen en enveloppen
• De inventarisatie en digitalisering van het fonds met het oog op het beheer, de exploitatie en de verspreiding ervan, inclusief de aankoop van het daarvoor nodige materiaal (computers, scanners, databanken…)
• Het opleiden, van personeel voor het digitaliseren en bewaren van de collectie

Een deel van de collectie werd via tentoonstellingen, boeken en publicaties uitgelicht:
• Aux Origines de l’Archéologie Aérienne, (tentoonstelling SJU, Beiroet), 2000
• Les « Petites Écoles du Mont-Liban » du Père Joseph Delore (tentoonstelling SJU, Beiroet), 2003
• Une Aventure Archéologique, (tentoonstelling Archeologisch Museum, Arles), 2004
• Le voyage archéologique en Syrie et au Liban de Michel Jullien et Paul Soulerin en 1888, 2004
• Les Arméniens, la quête d’un refuge, 1917-1939, (tentoonstellingen SJU, Beiroet Cité de l’Emigration, Parijs), 2006
• Portraits photographiques d’Orient, 2010
• Les Arméniens de Cilicie, 2012

Sins het begin van de Syrische burgeroorlog zijn al meer dan 4,5 miljoen Syriërs gevlucht naar buurlanden. Meer dan een kwart van hen werd opgevangen in Libanon. Verhoudingsgewijs heeft Libanon het grootste aantal vluchtelingen opgevangen. Door die enorme toevloed kwam de openbare sector in Libanon, vooral het onderwijs, onder zware druk te staan. Ondanks alle inspanningen van de Libanese overheid en het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties kunnen de Libanese scholen de toevloed van Syrische kinderen niet aan. Bijna 80 % van die kinderen kan geen onderwijs volgen.

Als reactie op die crisis hebben tal van ngo’s programma’s voor gemeenschapsonderwijs uitgewerkt. In gebieden met grote concentraties van Syrische vluchtelingen neemt men ook maatregelen om kinderen te beschermen en van het nodige voedsel te voorzien. De Kayanystichting is wat dat betreft een van de efficiëntste ngo’s. Sinds haar oprichting heeft ze vier projecten opgezet in de kampen in de Bekaavallei, met kwaliteitsonderwijs voor 2.100 leerlingen van 6 tot 14 jaar. Behalve die vier scholen heeft de Kayanystichting nog twee scholen voor middelbaar en beroepsonderwijs gebouwd, voor meisjes van 14 tot 18 jaar. De stichting beheert die scholen ook. Omdat hij zelf nog een banneling is geweest, was de Chinese kunstenaar Ai Weiwei graag bereid zich in te zetten voor de vluchtelingen. Toen hij de Lennon Ono Grant for Peace ontving, schonk hij op de officiële uitreikingsceremonie, op 9 oktober 2016, zijn prijs aan de Kayanystichting, waarvan hij de activiteiten had ontdekt tijdens het draaien van een documentaire over vluchtelingen: The Human Flow.

Ghata: dat is de naam die professor Rabih Ghibli van de Amerikaanse universiteit van Beiroet en zijn studenten bedachten voor draagbare structuren. Die zijn elk zo’n 20 m² groot en kunnen worden geassembleerd tot een klas van zo’n 40 m² die plaats biedt aan 35 leerlingen.
Deze units zijn makkelijk te monteren en demonteren. Bovendien zijn ze bestand tegen de meest extreme weersomstandigheden. De vluchtelingen kunnen ze zelf opzetten met behulp van goedkope lokale materialen. Door hun modulaire karakter kan men die elementen vlot aanpassen aan de specifieke noden van elke locatie, maar men kan ze ook diverse functies geven, van een klaslokaal tot een keuken waar dagelijks twee gezonde maaltijden worden bereid voor kinderen van vluchtelingen. Tot op heden is de Ghata de enige draagbare structuur die werd goedgekeurd door het Libanese ministerie van Sociale Zaken.

Er zijn weinig beelden gekend van de verschrikkingen van die moordpartijen. Maar vanaf 1881 werden foto’s van ruïnes, van gedeporteerden of van wezen in de vluchtelingenkampen van Aleppo of van Beiroet door jezuïeten, die als missionaris in dat deel van de wereld werkzaam waren, verzameld of werden de foto’s door henzelf genomen. Sommigen van die jezuïeten, zoals Antoine Poidebard (1878-1955) en Guillaume de Jerphanion (1877-1948), bleken talentvolle fotografen te zijn. Hoewel enkele van die foto’s sporadisch gereproduceerd zijn, is het voor het merendeel van de negatieven waaruit deze tentoonstelling Les Arméniens. Images d’un destin is samengesteld, de eerste keer dat zij de collectie van de Oriëntaalse Bibliotheek van de Sint-Jozef Universiteit van Beiroet verlaten. De fototheek van deze universiteit is van een opmerkelijke historische rijkdom.

Deze tentoonstelling bestaat uit bijna honderd foto’s, gedeeltelijk originele afdrukken en deels recente afdrukken van de glasnegatieven gerealiseerd in het labo van het Musée de La Photographie in Charleroi.

Hoewel de tentoonstelling Les Arméniens. Images d’un destin spijtig genoeg weerklinkt als een afgrijselijke echo van de actualiteit in het Nabije Oosten, heeft zij niet de bedoeling te getuigen van de tragedie zelf van de moordpartij op de Armeniërs, maar wel van haar gevolgen. Zij laat bovendien toe dat volk een gezicht te geven en zowel hun levensomstandigheden van voor 1915 te ontdekken als hun pogingen tot wederopbouw tijdens hun ballingschap, in de kampen of de scholen.

Deze tentoonstelling is de vrucht van een samenwerking tussen de Fototheek van de Oriëntaalse Bibliotheek van de Sint-Jozef Universiteit van Beiroet, de Boghossian Stichting en het Musée de la Photographie te Charleroi in het kader van het mecenaat van de Boghossian Stichting gewijd aan de uitbouw van die fototheek met als doel de bescherming van de fotocollectie van de Oriëntaalse Bibliotheek volgens de adviezen van het Musée de la Photographie.

De Boghossianstichting vroeg daarna aan Jean-Michel Othoniel en Nadim Karam om nieuwe monumentale werken te creëren voor het Geliefdenpark, om er een culturele en artistieke ontmoetingsplek van te maken, in een harmonisch geheel met een speel- en verpozingsruimte.

In 2014 creëerde Jean-Michel Othoniel Coeur d’Obsidienne, een sculptuur die volledig is gemaakt van obsidiaan, een natuurlijke glassoort van vulkanische oorsprong die men nogal vaak aantreft in Armenië. Het werk lijkt uit het water op te rijzen. Het symboliseert door zijn vorm het hart van het land, door zijn materiaal het vuur en door de plaats van opstelling de duur.

In 2017 creëerde Nadim Karam een werk met als titel Trio Elephants. Het bestaat uit drie sculpturen die een olifantenfamilie uitbeelden. Het is gemaakt van geperforeerde platen van Cortenstaal. Het werk combineert de vormen van de 1001 elementen van het lexigram van Karam, suggererend dat olifanten herinneringen in zich dragen. De installatie nodigt de wandelaars in het Geliefdenpark ertoe uit hun eigen verhalen te creëren, terwijl ze verstoppertje spelen met de olifanten, die door hun veranderende kleuren nu eens lijken op te gaan in de omgeving, om daarna opnieuw te verschijnen.

Doelstellingen van het centrum:

• Jonge Armeniërs snel en makkelijk toegang verlenen tot kennis aangaande de internationale artistieke actualiteit.
• Het proces van zoeken naar en ontdekken van ‘nieuwe grenzen’ in de kunst ondersteunen.
• Het creëren en presenteren van hedendaagse kunst door Armeense kunstenaars vergemakkelijken, zowel op nationaal als op internationaal vlak.
• De commercialisering van kunst tegengaan en de marktlogica vervangen door intellectuele en emotionele criteria.
• Een partnerschap creëren tussen Armeniërs uit de diaspora en de artistieke gemeenschap in de republiek Armenië, om de Armeense kunst en literatuur te steunen en promoten.

Het centrum zal een bibliotheek en een videotheek omvatten. Computerapparatuur en professionele begeleiders zijn voorzien. Er zullen ook cursussen en lezingen over de kunstgeschiedenis worden georganiseerd.