Sommige smaken komen stilletjes

De Boghossianstichting verwelkomt de Midis de la Poésie op twee avonden gewijd aan de poëzie van de Arabische wereld. De eerste literaire avond brengt hulde aan Libanon. We maken kennis met twee schrijvers: de Japanse dichteres en schrijfster Ryoko Sekiguchi, en de Franstalige Libanese auteur Charif Majdalani. Samen met Soraya Amrani zullen ze het hebben over hun recente werken, die met een treffende gevoeligheid terugblikken op de verwoestende ontploffing die Beiroet op 4 augustus 2020 trof.

961 heures à Beyrouth (et 321 plats qui les accompagnent) (P.O.L, 2021)

In Ce n’est pas un hasard (P.O.L, 2011), geschreven tijdens de naweeën van de drievoudige ramp in Fukushima, verdiept Ryoko Sekiguchi zich in het vraagstuk van ‘de dag vóór de ramp’. Toen ze in 2018 in Beiroet arriveerde, kon ze niet vermoeden dat ook deze stad weldra zou worden getroffen door opeenvolgende drama’s: de revolte tegen de corruptie in februari 2020 en de verwoestende explosie in de haven van Beiroet in augustus. Tijdens haar verblijf van anderhalve maand (of heel exact 961 uren) in de stad schetste ze er een portret van, aan de hand van de kunsten van koks en de lokale eetcultuur. Dit schrijfproject werd ten dele gedwarsboomd. Het had een boek moeten worden over culinaire lekkernijen en gezellig samen tafelen. Het was een sterk uitgangspunt: in een multi-etnische en multi-religieuze samenleving gaan er meer deuren open voor een buitenlandse dan voor lokale bewoners. De schrijfster kwam evenwel tot de vaststelling dat de stad die ze verkende ‘de stad van vóór de ontploffing van 4 augustus 2020’ werd. Het boek omvat 321 kleine hoofdstukken, die alle op een of andere manier verwijzen naar een keukenrecept, een gerecht, een smaak die voor Ryoko een traditie of een mythe vertegenwoordigt.

Beyrouth, journal d’un effondrement (Actes Sud, 2020)

Het boek begint vorm te krijgen in de vroege zomer van 2020. In een Libanon dat lijdt onder de economische crisis en de inflatie, in een uitgeput Beiroet dat in opstand komt en smacht naar een echte democratie, terwijl de wereld in de ban van het coronavirus verkeert, begint Charif Majdalani een dagboek bij te houden. Hij wil getuigen over die verschrikkelijke periode, via zijn eigen ervaringen, gedachten en gevoelens – misschien hoopt hij een en ander draaglijker te maken door erover te schrijven.

Deze kroniek van verval en benauwing, paradoxaal genoeg niet gespeend van luchthartigheid, werd op 4 augustus brutaal onderbroken toen 2.750 ton ammoniumnitraat ontplofte in de haven van Beiroet. De kroniek werd zo een getuigenis van de ramp, met veel aandacht voor de kleine dingen van het dagelijks leven. Het is een portret van een stad die versteld staat van het gewelddadige van zijn eigen geschiedenis, met een bevolking die wankelt, maar uiteindelijk weer doorgaat, als speelbal van de bewogen geschiedenis.

Cultuurjournaliste Soraya Amrani heeft gewerkt voor Arte België, La Première en Musiq’3. Tegenwoordig presenteert ze een cultureel programma op radio BX1. Van 2016 tot 2020 stond ze aan het hoofd van La Charge du Rhinocéros. Ze ontwikkelde er onder meer projecten rond het Middellandse Zeegebied, met name Tunesië, en breder nog Afrika (Congo, Burkina Faso, Marokko).