Sinds 2013 biedt de Kayanystichting kwaliteitsonderwijs en bescherming aan kinderen van Syrische vluchtelingen die in onofficiële kampen in Libanon leven.
De Boghossianstichting steunt de Kayanystichting, een Libanese niet-gouvernementele organisatie die in 2013 werd opgericht naar aanleiding van de Syrische vluchtelingencrisis. Door scholing en bescherming te bieden aan de kwetsbaarste kinderen, die in onofficiële kampen in de Bekaavallei leven, helpt de Kayanystichting een verloren generatie te redden.
Sins het begin van de Syrische burgeroorlog zijn al meer dan 4,5 miljoen Syriërs gevlucht naar buurlanden. Meer dan een kwart van hen werd opgevangen in Libanon. Verhoudingsgewijs heeft Libanon het grootste aantal vluchtelingen opgevangen. Door die enorme toevloed kwam de openbare sector in Libanon, vooral het onderwijs, onder zware druk te staan. Ondanks alle inspanningen van de Libanese overheid en het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties kunnen de Libanese scholen de toevloed van Syrische kinderen niet aan. Bijna 80 % van die kinderen kan geen onderwijs volgen.
Als reactie op die crisis hebben tal van ngo’s programma’s voor gemeenschapsonderwijs uitgewerkt. In gebieden met grote concentraties van Syrische vluchtelingen neemt men ook maatregelen om kinderen te beschermen en van het nodige voedsel te voorzien. De Kayanystichting is wat dat betreft een van de efficiëntste ngo’s. Sinds haar oprichting heeft ze vier projecten opgezet in de kampen in de Bekaavallei, met kwaliteitsonderwijs voor 2.100 leerlingen van 6 tot 14 jaar. Behalve die vier scholen heeft de Kayanystichting nog twee scholen voor middelbaar en beroepsonderwijs gebouwd, voor meisjes van 14 tot 18 jaar. De stichting beheert die scholen ook. Omdat hij zelf nog een banneling is geweest, was de Chinese kunstenaar Ai Weiwei graag bereid zich in te zetten voor de vluchtelingen. Toen hij de Lennon Ono Grant for Peace ontving, schonk hij op de officiële uitreikingsceremonie, op 9 oktober 2016, zijn prijs aan de Kayanystichting, waarvan hij de activiteiten had ontdekt tijdens het draaien van een documentaire over vluchtelingen: The Human Flow.
Ghata: dat is de naam die professor Rabih Ghibli van de Amerikaanse universiteit van Beiroet en zijn studenten bedachten voor draagbare structuren. Die zijn elk zo’n 20 m² groot en kunnen worden geassembleerd tot een klas van zo’n 40 m² die plaats biedt aan 35 leerlingen.
Deze units zijn makkelijk te monteren en demonteren. Bovendien zijn ze bestand tegen de meest extreme weersomstandigheden. De vluchtelingen kunnen ze zelf opzetten met behulp van goedkope lokale materialen. Door hun modulaire karakter kan men die elementen vlot aanpassen aan de specifieke noden van elke locatie, maar men kan ze ook diverse functies geven, van een klaslokaal tot een keuken waar dagelijks twee gezonde maaltijden worden bereid voor kinderen van vluchtelingen. Tot op heden is de Ghata de enige draagbare structuur die werd goedgekeurd door het Libanese ministerie van Sociale Zaken.
